AET (Avrupa Ekonomik Topluluğu)

     Ilk olarak 1957 yılında Belçika, Almanya, Fransa, Hollanda, Lüksemburg ve İtalya tarafından Roma Antlaşması'nın imzalanmasıyla Avrupa Ekonomik Topluluğu adı altında kurulmuş topluluktur. Avrupa Birligi’nin temelini, II. Dünya Savaşı sonrasında sanayi açısından özellikle önem kazanan iki temel hammadde olan kömür ve çelik sektörünü güçlendirmek amacıyla 1951’de kurulan A vrupa Kömür ve Çelik Topluluğu oluşturmaktadır.

    1958’de yürürlüğe giren Roma Antlaşması üye ülkeler arasında önce gümrük birliğini, yani malların gümrük vergisi ödenmeksizin üye ülkeler arasında serbestçe alınıp satılmasını öngörmüştür. Ancak Roma Antlaşması’nda nihai hedefi sadece ekonomik değil ortak tarım, ulaştırma, rekabet gibi diğer birçok alanda ortak politikalar oluşturulması, ekonomik politikaların yakınlaştırılması, ekonomik ve parasal birlik kurulması, ortak bir dış politika ve güvenlik politikası oluşturulmasıdır. Bu yapının oluşturulmasının öncüleri Fransız Planlama Teşkilatı Başkanı Jean Monnet ve Dışişleri Bakanı Robert Schuman olmuştur.

    Avrupa Ekonomik Topluluğu ilk kez 1973 yılında Ingiltere, Danimarka ve İrlanda’nın katılımıyla genişlemiş, bundan sonraki katılımlar ise 1981’de Yunanistan, 1986’da Ispanya ve Portekiz’in üyeliğe katılımı şeklinde olmuş, üye sayısı 12’ye çıkmıştır. 1995 tarihinde ise Avusturya, Finlandiya ve İsveç’in katılımıyla üye sayısı 15’i bulmuştur. AB’nin son ve en geniş kapsamlı genişlemesi 2004 yılında olmuştur. 10 yeni aday ülkenin üyelik antlaşmalarını imzalamalarıyla AB üyesi ülke sayısı Mayıs 2004’te 25’i buldu. Bulgaristan ve Romanya ise üyelik müzakerelerini sürdürmekte olan ve üyelikleri 2007 yılı için öngörülen ülkelerdir.

     AB´yi oluşturan temel değerler kalıcı barışın sağlanması, birlik, eşitlik, özgürlük, güvenlik ve dayanışmadır. AB’nin amaçları özgürlük ve demokrasi ilkelerini korumak ve tüm üyeler tarafından insan haklarına saygı ve temel haklar ile birlikte hukukun üstünlüğü kuralının uygulanmasını sağlamaktır.

Avrupa Bayrağı

   Avrupa bayrağı sadece AB´nin değil, aynı zamanda A vrupa’nın bütünlüğünün ve genel anlamda kimliğinin bir sembolüdür. Altın yıldızların oluşturduğu daire dayanışmanın ve A vrupa’daki insanların birbirleriyle uyumunu temsil eder.

    Bayraktaki sayıların AB´ye üye ülkelerin sayısıyla bir bağlantısı yoktur. Bayrakta 12 yıldız vardır. Çünkü 12, geleneksel olarak mükemmeliyetin, bütünlüğün, birliğin sembolüdür. Bu yüzden AB ne kadar genişlerse genişlesin, bayrak hep aynı kalır.

Bayrağın Tarihçesi

   Bayrağın tarihçesi 1955'li yıllara kadar uzanıyor. O zamanlar AB 6 üyesiyle birlikte A vrupa Kömür ve Çelik Topluluğu olarak anılıyordu. Bu topluluktan bağımsız olan Avrupa Konseyi ise daha önce oluşturulmuş ve daha çok üyeye sahipti ve o zamanlar insan haklarını savunma ve Avrupa kültürünün desteklenmesi politikasını izliyordu.
Avrupa Konseyi kendi bünyesi için kullanabileceği bir sembol arayışındaydı. Çeşitli müzakerelerden sonra mavi bir fon üzerine 12 altın yıldızın oluşturduğu bir daire bulunan sembolde karar kılındı. Birçok geleneğe göre 12 sayısı mükemmeliyeti temsil eden bir semboldü. Aynı zamanda 12 sayısı, bir yıldaki ayların sayısı, ayrıca saatin üstünde yer alan sayıların toplam sayısıdır. Daire ise bir birlik, bütünlüğün sembolüdür. Buna göre, Avrupa’nın bayrağı, Avrupa’daki insanların birlik ve bütünlüğünü temsilen oluşturuldu.
    Avrupa Konseyi, daha sonra diğer Avrupa kurumlarını da aynı bayrağı kullanmaya teşvik etti ve Avrupa Parlamentosu söz konusu konuyu 1983 yılında gündemine aldı. 1985’te bayrak, AB’ nin devlet başkanları ve hükümetler tarafından o zamanlardaki adıyla Avrupa Topluluğunun resmi amblemi olarak kabul edildi.
     1986 yılından beri tüm Avrupa kurumları bu bayrağı kullanıyor. Avrupa bayrağı Avrupa Komisyonunun, yani Avrupa Birligi yürütme organının tek amblemidir. Diğer AB kurumları ve diğer organlar Avrupa bayrağının yanısıra kendi amblemlerini de kullanıyorlar.

EURO

      1 Ocak 2002'den itibaren, 12 A vrupa ülkesi, kendi ulusal para birimlerini bıraktılar ve bir ortak para birimini kabul ettiler: Euro
      Yeni Euro banknotlar ve metal paralar, ülkeden ülkeye değişen bir geçiş dönemi boyunca, ilgili ulusal paraların yanı sıra dolaştı. Fakat, 1 Mart 2002'de, bütün Euro bölgesinde tek yasal para haline geldi.

Hangi ülkeler Euro'yu kabul ediyorlar?
AB üyesi 15 ülkeden 12'si ortak para birimine katılıyorlar. Bunlar:
• Belçika
• Almanya
• Yunanistan
• İspanya
• Fransa
• İrlanda
• İtalya
• Luksemburg
• Hollanda
• Avusturya
• Portekiz
• Finlandiya
(Danimarka, İsveç ve Birleşik Krallık (İngiltere), AB üyeleridir fakat halen tek paraya katılmıyorlar).
Sadece bir kaç gün içinde, 14 milyardan fazla Euro banknot ve 50 milyar Euro metal para, hemen hemen aynı sayıda ulusal banknot ve metal paranın yerine geçti. Bu değişiklik 300 milyondan fazla insanı etkiledi. Daha önce bu çapta bir operasyon hiç yapılmamıştı.

Euro'nun simgesi nedir?
Avrupa Komisyonu tarafından geliştirilen Euro simgesi - € - Yunanca epsilon harfinden esinlenerek yaratılmıştır ve aynı zamanda 'A vrupa' sözcüğünün ilk harfine işaret eder. İki paralel çizgi, Euro alanındaki istikrara gönderme yapar.
Euro'nun resmi uluslararası kısaltması EUR'dur

Üye Ülkeler
Almanya, Fransa, İtalya, Belçika, Lüksemburg ve Hollanda, 1957 yılında Roma Antlaşması’nı imzalayarak A vrupa Ekonomik B irliği’ni (AET) kurdular. İlk genişleme dalgası İngiltere, İrlanda ve Danimarka’nın katılımıyla 1973 yılında gerçekleşti.
Daha sonra, 1981’de Yunanistan, 1986 yılında İspanya ve Portekiz, 1995’te ise Avusturya, İsveç ve Finlandiya AB'ye üye oldular.
1 Mayıs 2004 tarihinde yaşanan son genişleme ile AB'ye üye ülkelerin sayısı 25 oldu. 1 Mayıs 2004 tarihinde AB'ye üye olan ülkeler şunlardır: Kıbrıs, Malta, Çek Cumhuriyeti, Estonya, Letonya, Litvanya, Macaristan, Polonya, Slovenya, Slovakya.

Avrupa Birliği ile ülkemiz arasında 1 Ocak 1963 tarihli Ankara Anlaşması ile başlayan ortaklık ilişkisi, 14 Nisan 1987 tarihli tam üyelik başvurusu, 1 Ocak 1996 tarihi itibari ile Gümrük Birliği'ne geçiş ve son olarak 10-11 Aralık 1999 tarihli Helsinki Zirvesinde alınan karar gereğince Türkiye'nin aday üye olarak ilan edilmesi ile, önemli bir aşamaya girmiş bulunmaktadır.

Avrupa Birliği'nin sosyal politikalarının belirlendiği Temel Mevzuat ve Belgeler;

- 1951 yılında 6 ülke (Almanya, Belçika, Fransa, Hollanda, İtalya ve Lüksemburg) tarafından imzalanan Avrupa Kömür ve Çelik Topluluğu (AKÇT) Antlaşması,
- 1957 yılında imzalanan Avrupa Atom Enerjisi Topluluğu Antlaşması,
- 1957 yılında imzalanan Avrupa Ekonomik Topluluğu,
- 1986 yılında imzalanan Avrupa Tek Senedi,
- 1989 yılında deklarasyon şeklinde imzalanan "İşçilerin Sosyal Temel Hakları Hakkında Topluluk Şartı"
- 1992 yılında imzalanan Avrupa Birliği Antlaşması (Maastricht), Eki Protokol ve Anlaşma
- 1997 yılında imzalanan Amsterdam Antlaşması,

olarak belirtilebilir.

Topluluğun hukuki temelini meydana getiren yukarıda belirtilenlerden ilk dört sıradaki Antlaşmalar ile Maastricht Antlaşması, AB'nin anayasası olarak da nitelendirilmekte ve birincil mevzuat olarak adlandırılmaktadır.

Avrupa Birliği (Maastricht) Antlaşması, Eki Protokol ve Anlaşma

1957 Roma Antlaşmasında önemli değişiklikler öngören Maastricht Antlaşması 7.2.1992 tarihinde imzalanmış ve 01.11.1993 tarihinde yürürlüğe girmiştir.

Maastrihct Antlaşması ile kademeli biçimde ekonomik ve parasal birliğe geçilmesi, Avrupa vatandaşlığı statüsünün belirlenmesi, güvenlik ve dış politika alanlarında ortak hareket edilmesi ve Topluluğa bazı alanlarda daha fazla yetki tanınması konularında yeni düzenlemeler öngörülmüştür.

Maastricht Antlaşması içeriği itibariyle sosyal konular yerine ortak dış politika, güvenlik politikası, iç politika ve hukuk politikaları konularında yoğun işbirliğini öngörmüş ve bu niteliğiyle ekonomik ve siyasi niteliği daha ağır basan bir antlaşma olmuştur. 

Amsterdam Antlaşması

1997 Yılında imzalanan Amsterdam Antlaşması, üye ülkelerde esnek iş piyasalarının geliştirilmesi, istihdam imkanlarının geliştirilmesi için eğitimin ve niteliğinin artırılması görevini yükleyen yeni bir bölüm içermektedir. Bu Antlaşma ile Komisyonun çalışma alanı "ayrımcılığın önüne geçilmesini'' de içerecek şekilde genişletilmiştir.

Söz konusu Antlaşma'da AB içinde istihdam olanaklarının artırılması, yeni işlerin oluşturulması ve işsizlikle mücadele konuları, bir kez daha ortak çalışma yapılacak alanlar olarak vurgulanmıştır.